Παρουσίασεις Βιβλίων στο 18ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ-docfest
Στα πλαίσια των παράλληλων εκδηλώσεων του 18ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ-docfest, θα πραγματοποιηθούν παρουσιάσεις βιβλίων. Το κοινό θα έχει την ευκαίρια ν' ανακαλύψει δύο νέες εκδόσεις που αναλύουν την καλλιτεχνική δημιουργία. Και τα δύο βιβλία, βάζουν στο επίκεντρο μεγάλους Έλληνες κινηματογραφιστές και δημιουργούς που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον πολιτισμό της χώρας μας.
Αρχικά, στο18ο docfest θα παρουσιαστεί το βιβλίο “αν έχεις τύχη, διάβαινε: οι αναμνήσεις ενός κινηματογραφιστή”, του Βασίλη Λεοντιάδη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αιγόκερως. Επιπλεόν, θα παρουσιαστεί το βιβλίο “Μια ζωή στο φως” των Ελισάβετ Χρονοπούλου και Γιώργου Αρβανίτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Για τα βιβλία θα πραγματοποιηθεί κοινή παρουσίαση την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου στην αίθουσα “Κλεοπάτρα” του ξενοδοχείου Παλίρροια. Στο συντονισμό θα είναι ο ιστορικός κινηματογράφου, Γιάννης Σολδάτος.
Μάθετε περισσότερα για τα βιβλία:
Βασίλης Λεοντιάδης
αν έχεις τύχη, διάβαινε: οι αναμνήσεις ενός κινηματογραφιστή
Εκδόσεις Αιγόκερως, 2024
Όλοι οι μαθητές, παράλληλα με τη Σχολή, ψάχναμε και για δουλειά με αντικείμενο τον κινηματογράφο...
Είχαν κοπεί τα πόδια μου. Να πάω ή να μην πάω. Προβληματίστηκα πολύ, αλλά πήγα: Στουρνάρα 16, στο εργαστήριο μοντάζ του Γιώργου Τσαούλη...
Η συνάντησή μου με τον Γιώργο Τσαούλη ήταν εξαιρετική. Αφού άκουσε τα ενδιαφέροντά μου, μου είπε ότι ο Σταυράκος ήταν φίλος του και ότι παράλληλα με τη Σχολή θα μπορούσα να εργαστώ σαν βοηθός του. Από εκείνη τη στιγμή άνοιξε η τύχη μου. Ήταν σαν να μου έπεσε το πρώτο λαχείο. Είχα δάσκαλο τον καλύτερο μοντέρ της Ελλάδας και, μάλιστα, χωρίς να πληρώνω, αλλά να πληρώνομαι...
Ο Λεοντιάδης υπηρέτησε τον χώρο αυτό, σαν φωτογράφος, αρχικά, μοντέρ στη συνέχεια και παραγωγός, από τους πλέον καθιερωμένους στην ντόπια κινηματογραφία. Πέρασε αργότερα κι αυτός από τη διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και βετεράνος πια, στο ερημητήριό του, στα Στύρα Ευβοίας, αποφάσισε να καταγράψει τις μνήμες του, να μας προσφέρει το γραπτό του και να πλουτίσει την τεκμηρίωση της κάθε μελλοντικής εργασίας με θέμα τον κινηματογράφο μας. Το μόνο που μπορούμε να του πούμε, είναι ένα ειλικρινές ευχαριστώ. Εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά χρήσιμος στον χώρο που διάλεξε να σταδιοδρομήσει.
Ελισάβετ Χρονοπούλου, Γιώργος Αρβανίτης
Μια ζωή στο φως
Εκδόσεις Πατάκης, 2024
«"Από πού θες ν' αρχίσουμε;" με είχε ρωτήσει ο Αρβανίτης ένα πρωινό του Ιουνίου του 2019, τότε που πάτησα για πρώτη φορά το rec. "Δεν έχω ιδέα" του απάντησα. Τώρα, φτάνοντας στο τέλος, έχω πια μια ιδέα του τι είναι τελικά αυτό το βιβλίο. Δεν είναι η αφήγηση μιας ζωής, είναι η αφήγηση μιας ερμηνείας του να ζεις, ενός προσωπικού βλέμματος στον κόσμο. Είναι ένα "κοίτα"».
Η Ελισάβετ Χρονοπούλου συνομιλεί με τον κινηματογραφιστή Γιώργο Αρβανίτη, που της αφηγείται μια ζωή σαν ταινία, τη δική του ζωή. Πώς από τις στάχτες της ελληνικής επαρχίας στην Κατοχή φτάνει να γίνει διεθνώς διακεκριμένος διευθυντής φωτογραφίας. Πώς, ξεκινώντας από τη Φίνος Φιλμ όπου φώτιζε τους σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, βρήκε τον καλλιτεχνικό του δρόμο φωτίζοντας τη συννεφιασμένη Ελλάδα των ταινιών του Αγγελόπουλου. Πώς, γυρίζοντας ταινίες σ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης, γνώρισε και συνεργάστηκε με τους θρύλους του παγκόσμιου σινεμά.
Ο Γιώργος Αρβανίτης γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1941 στο χωριό Δίλοφο του νομού Φθιώτιδας, λίγες εβδομάδες πριν από τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Ο Εμφύλιος βρίσκει τον πατέρα του αντάρτη στο βουνό, τη μάνα του στη φυλακή και τον εξάχρονο Γιώργο στη Νέα Πεντέλη όπου μεγαλώνει με τη φροντίδα των αδελφών της μητέρας του. Μετά το δημοτικό, γράφεται στη Διπλάρειο Βιοτεχνική Σχολή για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος, ενώ παράλληλα δουλεύει στην οικοδομή. Στα δεκαεπτά του χρόνια αρχίζει να φοιτάσε δραματική σχολή και εργάζεται ως«παιδί για όλες τις δουλειές» στα γυρίσματα μιας ταινίας. Σύντομα γίνεται βοηθός οπερατέρ, ώσπου στα είκοσι πέντε του, το 1966, ο Φίνος τον χρίζει διευθυντή φωτογραφίας. Θα εργαστεί σε μεγάλες επιτυχίες του εμπορικού κινηματογράφου (Οι θαλασσιές οι χάντρες, Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η αρχόντισσα και ο αλήτης, Η νεράιδα και το παλικάρι κ.ά.), ώσπου το 1968 θα ξεκινήσει η συνεργασίατου με τον Αγγελόπουλο, που σύντομα θα του χαρίσει το πρώτο βραβείο του φωτογραφίας: στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την Αναπαράσταση. Λίγα χρόνια μετά, θα παραιτηθεί οριστικά από τη Φίνος Φιλμ για να αφοσιωθεί στον κινηματογράφο εκείνο που, όπως λέει, του ταίριαζε. Ακολουθεί η «κινηματογραφική ενηλικίωσή» του και μια λαμπερή διεθνής καριέρα.