Ορμένιο, παραμεθόριος. Δυο φωνές, μάνα – κόρη, ανασύρουν προσωπικά βιώματα : εμφύλιος, εξορία, μετανάστευση. Η αφήγησή τους έχει την αξία προφορικής ιστορίας, αλλά δεν μένει εκεί. Η Κοκόνα και η Χρυσούλα μιλάνε για την ανάγκη των ανθρώπων να συμφιλιωθούν με τα τραύματά του παρελθόντος. “Ιλάτσ'” στη διάλεκτο της Αν. Ρωμυλίας σημαίνει γιατρικό.
Η Ελισάβετ Λαλουδάκη και ο Massimo Pizzocaro ασχολούνται ενεργά με το ντοκιμαντέρ από το 2009 ως σκηνοθέτες και παραγωγοί (HappyAnt Productions). Τα ντοκιμαντέρ που έχουν σκηνοθετήσει συμμετείχαν σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ, έχουν παιχτεί στην τηλεόραση καθώς και σε κινηματογραφικές αίθουσες και λέσχες.