Τα πρόβατα ήταν σαν άνθρωποι έκλαιγαν, χόρευαν, γελούσαν. Αυτά που τα λέγανε ορφανά μας ακολουθούσαν παντού, έψαχναν τις μάνες τους. Κι όταν ήρθε το Πάσχα και σφάξανε κανένα, κλαίγαμε κι εμείς. Μετά γεννιόντουσαν ξανά κι έτσι σιγά – σιγά, γινόταν το κοπάδι. Οι εποχές περνάνε, τα ζώα γεννιούνται και πεθαίνουν. Ο κύκλος της ζωής: γέννηση-θάνατος-αναγέννηση.
Ο Παναγιώτης Παπαφράγκος είναι σκηνοθέτης και μοντέρ. Η προσέγγιση του είναι ριζωμένη στην τέχνη του ντοκιμαντέρ και τον κινηματογράφο της πρωτοπορίας.